Ladiesrun

Ik heb het gedaan, ik heb me opgegeven voor de ladiesrun.

Nu denk ik wel even: "Oeps!"
Waarom?
Omdat ik echt totaal geen hardloopervaring heb, sterker nog, ik ben er helemaal niet goed in.
Ik hoor jullie al bijna denken: "Waarom doet ze dan in vredesnaam mee?"
Goede vraag!

Waarom
Het begon met het idee van de oudercommissie van de creche. Sinds een jaar zit ik hierin en dit vind ik erg leuk. Het idee was om mee te doen aan de bedrijvenloop van de 4 mijl in Groningen. Aangezien het mij altijd al leuk leek om hier aan mee te doen vond ik het wel een goed idee. Helaas was het behoorlijk prijzig voor een klein bedrijf, dus werd het niet de 4 mijl, maar de ladiesrun. Uiteindelijk ook een groot evenement in het centrum van de stad. Ook wordt er stilgestaan bij iets dat vele vrouwen treft: borstkanker. Iets dat mij persoonlijk ook aangrijpt.

En nu?
Tja, en nu? Nu wordt het trainen geblazen. Ik moet nog even goed nadenken hoe ik dit aan ga pakken. Er werd al gezegd dat je het ook kan lopen. Maar om eerlijk te zijn is dat mijn eer te na. Ik beloof niet dat ik alles zal hardlopen, maar het grootste gedeelte wel.
Dus, hardloopschoenen aanschaffen en rennen maar.........

Zin in
Ook al heb ik geen hardloopervaring, ook al zal ik een deel gewoon lopen, ik heb er erg veel zin in. Het is een overwinning voor mezelf. Ik doe iets wat ik nooit verwacht had te zullen doen. Ik kijk ernaar uit! (Maar zie er ook wel tegenop, stiekem)

Is er iemand die nog goede tips heeft om in korte tijd (ongeveer 1 maand) redelijk getraind te zijn? 

The elevator pitch

Op dit moment ben ik druk bezig met het zoeken naar een andere baan. Ik heb de PABO gedaan en dan is dat nog best een lastige klus. Niet omdat het opleidingsniveau niet goed is, maar meer doordat de opleiding niet heel breed is. Je bent leerkracht voor de groepen 1 t/m 8. Ik heb dan de specialisatie onderbouw, maar ben ook inzetbaar in de bovenbouw. Verder heb ik hier en daar wel een certificaat behaald, maar daar blijft het voor mij bij. Aangezien ik op dit moment niet meer als leerkracht aan het werk wil, blijven er weinig opties over. Tenzij ik directeur wil worden. En die ambitie heb ik niet.

Andere carrière
Wat nu? Ik weet het niet zo goed. Ik heb wel aanbevelingen gekregen, maar het is moeilijk kiezen. Daar komt ook bij dat ik voor ander werk eventueel omgeschoold moet worden. En wat dat anders is, dat weet ik nog niet zo goed. Ik geniet van waar ik nu mee bezig ben, het bloggen. Verhalen schrijven, creatief bezig zijn. Ik zou ook graag iets in die richting doen. Vooral het creatief bezig zijn. Doordat ik nu de tijd en vooral ook de energie hiervoor heb merk ik dat ik daar van geniet. Maar ik merk vooral ook dat ik daar wel goed in ben, al dacht ik eerst van niet. Ik had er eerder de energie niet voor. Ik ben nu aan het uitzoeken wat ik met deze creatieve kant zou kunnen gaan doen. Wat voor functies zijn er die bij mij passen. Maar wat ook belangrijk is, waar kan ik werk in vinden.

Opdracht
Ondanks dat ik nog niet goed weet wat ik moet gaan doen kreeg ik al wel een opdracht van mijn coach. Ik moet een kort verhaaltje schrijven over mezelf. Dit om mezelf te presenteren. Moeilijk, want daar ben ik dus helemaal niet goed in. Ik moet dit doen volgens het principe van: "The elevator pitch." Dit houdt het volgende in:

Je hebt een sollicitatiegesprek en je ontmoet diegene al bij de lift. Hij verteld je dat hij eigenlijk niet veel tijd heeft en dat hij al snel een andere afspraak heeft. Hij nodigt je uit om in de lift mee naar boven te gaan. In de lift krijg je de kans om jezelf te presenteren. Je hebt dus niet veel tijd, ongeveer 30 - 60 seconden om jezelf te laten zien. Wie ben je, wat kun je!

Het moet dus een verhaaltje zijn waarin je verteld wie je bent, wat je weet, wat je kwaliteiten zijn en wat jij wil. Poeh, voor mij een hele uitdaging. Ik ben er namelijk erg goed in om de punten te benoemen waar ik aan moet werken, maar de punten die sterk zijn dat is lastiger. Kortom, mezelf verkopen is niet mijn sterkste punt. Ik ben dus nu goed aan het nadenken wat ik in dit verhaaltje ga gebruiken. Een kleine opzet heb ik al, nu de rest nog. Ondanks dat ik dit erg moeilijk vind, kom ik er vast wel uit.

Tips

• Schrijf het uit
• Lees het voor (voor jezelf, in de spiegel)
• Film het met je telefoon
• vertel het verhaal aan een ander
• Doe wat met de opmerkingen die je dan krijgt

Ik geniet van mijn leven op dit moment, ik geniet volop van de kinderen. maar de volgende stap in mijn leven komt steeds dichterbij, een nieuwe, frisse carrière. Ik heb er in ieder geval nu al zin in! Wordt vervolgd!

een dwarse peuter het hoe en waarom!

Momenteel is onze peuter van 3 dwars. Als ik links wil, wil zij rechts en andersom. Ik vind dit soms lastig om mee om te gaan. Helemaal als we op tijd staan. Kinderen voelen dat feiloos aan en kiezen dat soort momenten vaak om lekker hun eigen willetje door te drijven.
Inmiddels heeft ze al een keer in de winkel op de grond gelegen, heb ik haar menig keer moeten tillen omdat ze niet mee wil (waar de meeste kinderen snel komen als je b.v. de winkel uitloopt blijft zij staan er zit dus niks anders op dan haar te tillen). Dit deed mij afvragen waarom peuters eigenlijk in de peuterpuberteit komen en hoe je het beste met
zo 'n dwarse bui om kan gaan.

Waarom zijn peuters soms dwars
Ondanks dat dit geen leuke periode is voor de ouders, maar ook voor het kind, is het wel een nuttige periode. In deze fase ontdekt het kind zijn eigen wil. Het kind ontdekt dat het een eigen persoon is. Een persoon dat ook een eigen mening heeft. Het kind ontdekt dat het ook nee kan zeggen. Ze testen hun grenzen uit, proberen net een stapje verder te gaan dan mag. Het is weer een stapje dichter naar zelfstandigheid.
Hoewel je liever niet hebt dat je kind zich afzet, is het toch een goed teken dat het kind dit doet. Een kind doet dit vooral bij de ouders want daar voelt het zich veilig. Het kind weet dat je het niet zal afwijzen omdat het boos is. Uiteindelijk is het dus ook een goed teken dat het kind dit doet.

Tips voor de omgang met een peutepuber

• Blijf rustig, vertel rustig het gedrag dat je verwacht. Je kunt ook uitleggen waarom het niet mag (al zullen ze dit nog niet altijd begrijpen).
• Geef het kind niet zomaar zijn/haar zin. Het wordt dan beloond voor het gedrag en zal dit dus een volgende keer weer doen.
• Soms is het goed om een time out te geven. Het kind krijgt dat de kans om weer rustig te worden, maar jij als ouder ook. Je krijgt dan zelf de kans om na te denken hoe je het verder aan gaat pakken.
• Geef complimentjes als het kind het wel goed doet (b.v. als het niet boos wordt als het geen snoepje mag, of als het kind zonder boos te worden mee naar huis gaat).
• Negeer negatief gedrag en beloon positief gedrag (negeer b.v. als het kind krijsend op de grond ligt, beloon het als het b.v. lief mee naar boven gaat als het op bed moet).
• Geef het kind keuzes. Als het b.v. slippers aan wil in de winter, leg dan uit dat het daar te koud voor is en laat het kind kiezen uit 2 paar schoenen. Zo krijgt het toch het gevoel zelf te kunnen kiezen.
• In sommige gevallen kan er een compromis gesloten worden b.v. bij het eten. Jij wilt eigenlijk dat het kind zijn/ haar bord leeg eet, maar het kind wil maar 1 hapje. Probeer met het kind een middenweg te vinden, zo krijgt het kind het gevoel dat het mee mag beslissen, maar bepaal je zelf de grenzen.
• Maak het altijd goed met je kind. Als de rust is weergekeerd knuffel dan even en laat het kind weten dat je ze ondanks de driftbui toch lief vind.
• Wijs het gedrag af, niet het kind. 
• Probeer het woordje "niet" te vermijden. Zeg wat je wel van het kind verwacht. B.v. "ga je op je stoel zitten" i.p.v. " niet op je stoel staan".

Elk kind is weer anders, wat bij de één goed werkt, werkt bij de ander totaal niet. Het is altijd weer een beetje zoeken naar de juiste manier. 

review mikado magnetico

Vandaag ga ik voor het eerst een review schrijven. En wel over een spelletje dat ik een tijdje geleden kocht voor een paar euro bij de kruidvat. Het heet: Speelkwartiertje, mikado magnetico. Het spelletje is van Jumbo. In het doosje zitten 24 stokjes in de kleuren groen, oranje, blauw, geel en rood. Ook zit er een grijs stokje in met aan de bovenkant een magneet. Bij de gekleurde stokjes zit aan beide uiteinden een klein magneetje. Het spel is geschikt voor kinderen vanaf 5 jaar en kan gespeeld worden door 2 - 4 personen.

Het spel
Het spel wordt op dezelfde manier gestart als normale mikado. Je neemt alle stokjes in de hand en laat ze op de tafel vallen.
De jongste deelnemer mag beginnen. Bij de gewone versie van mikado moet je met je vingers de stokjes pakken zonder dat de andere stokjes bewegen. Bij mikado magnetico moet je ook de stokjes pakken zonder dat de andere stokjes bewegen, maar dan doormiddel van het grijze stokje. Door deze bij het uiteinde van een van de stokjes te houden blijven ze plakken en kun je ze uit de stapel weghalen. Zodra een stokje beweegt ben je af en mag de volgende speler.

Puntentelling
In de handleiding staat dat je punten krijgt. Voor elk groene stokje 5 punten, voor elk oranje stokje 10 punten, voor elk blauwe stokje 15 punten, voor elk gele stokje 20 punten en voor elk rode stokje 25 punten. Zodra een speler af is worden de punten opgeteld en mag de volgende speler. Wie aan het eind van de rit de meeste punten heeft, heeft het spelletje gewonnen.

Hoe wij hem speelden
Ik speelde het spelletje met mijn 5 jarige zoon. Ik besloot om dit zonder puntentelling te doen en gewoon zoals dat bij gewone mikado is wie de meeste stokjes heet, heeft gewonnen. Hij heeft nu nog geen inzicht in punten en wie dan de meeste heeft. Wel kan hij de stokjes tellen en op die manier bepalen wie de meeste heeft en wie dan de winnaar is. Voor hem nog wel zo duidelijk. Als hij ouder wordt kunnen we het alsnog met punten gaan spelen.

Wat vonden we ervan
Wij vonden het een erg leuk spelletje. De magneten geven wel een extra spanning aan het spelletje. De stokjes bewegen wat sneller. Maar het is leuk en spannend om te doen. Het was even zoeken naar een goede tactiek door de magneten, maar die hadden we al snel gevonden. Doordat je nu meer afstand hebt met je hand gebeurt het minder snel dat je tegen de stapel aanstoot. En tot slot vond mijn zoon het erg leuk om te kijken wie er uiteindelijk had gewonnen. Hij was de winnaar, al leek het er in het begin op dat ik zou gaan winnen.

Wat leren kinderen ervan

• Het magnetische principe;
• Spelregels. Mijn zoon vond het in het begin lastig. Als er dan een stokje wiebelde wilde hij toch het stokje hebben dat hij probeerde te pakken. Ze leren goed wat de spelregels zijn, dat deze erbij horen en waarom ze erbij horen;
• Winnen en verliezen. Mijn zoon raakte in het begin wat gefrustreerd doordat ik veel stokjes achter elkaar kon pakken. Toen hij op zijn beurt ook meerdere kon pakken was dit al snel weer over. Ze leren op deze manier dat iedereen kan winnen en dat verliezen ook bij een spelletje hoort.
• Aan het eind kun je nog een spelletje doen: "Wie denk je dat er heeft gewonnen" "Waarom denk je dat." Je kunt de stapeltjes bij elkaar houden: "Welke is het dikst, welke is het breedst" Zo leren ze ook ruimtelijke begrippen. Tot slot ga je de stokjes tellen, ook weer een goede oefening: "Wie heeft de meeste/minste." In een later stadium leren ze ook nog de punten bij elkaar optellen.
• Het bevordert ook de concentratie. Doordat het kind de stokjes met een magneet moet pakken, moet het voorzichtig zijn zodat de andere stokje niet gaan wiebelen.
• Het bevordert de motoriek.

Jongere kinderen
Onze dochter van 3 wilde ook graag het spelletje doen. Zij vond het vooral leuk om met de stokjes en het magneetje te spelen. Zij was vooral aan het ontdekken hoe het werkte met de magneten. Je zou er nog andere spullen bij kunnen pakken. Wat blijft er wel plakken en wat blijft er niet plakken aan de magneet.

Kortom
Het is een leuk en leerzaam spelletje. Het kind kan zich ontwikkelen op verschillende gebieden (motoriek, inzicht, spelregels, sociaal emotioneel). Ook zijn er meerdere mogelijkheden om het spel te spelen. Tot slot kun je nog meer activiteiten doen met het spelletje om het magnetisch principe uit te leggen aan kinderen. Voor kinderen is het ook erg leuk om gewoon te experimenten met de magneet.

Teken. week van de teek

Deze week is het "de week van de teek". Een week waarin veel aandacht is voor teken, vooral ook voor de gevaren ervan. En het is goed dat dit onder de aandacht wordt gebracht. een teek kan de ziekte van lyme overbrengen en als dit niet op tijd wordt geconstateerd kan dit grote gevolgen hebben.  Op veel blogs wordt er ook aandacht besteed aan deze week. Op verschillende manieren. De een schrijft een blog, de ander vlogt een hele week (lisanneleeft). Door de video `s die zij deelt ben ik wel even weer met mijn neus op de feiten gedrukt. Ze laat heel goed zien wat de ziekte met haar doet. Heftig! Maar ook heel goed. Het deed mij in ieder geval beseffen dat ik ontzettend veel geluk heb gehad. Hieronder mijn verhaal.


Trouwen
Op 20 juni 2008 ben ik getrouwd. We hebben een geweldige dag gehad en ontzettend genoten. Na onze trouwdag zijn we een weekendje weggeweest. Daarna moest ik nog een halve week werken voordat het zomervakantie was. pas dan zouden we op reis gaan naar Noorwegen. Drie weken kamperen in Noorwegen, ik keek er ontzettend naar uit!

Noorwegen
Nadat alles op mijn werk was afgehandeld en ook mijn man vakantie had konden we vertrekken voor een "onbezorgde" vakantie naar Noorwegen. En wat is dat land prachtig. Mooie natuur met watervallen, sneeuw, fjorden en gletsjers. We hebben zelfs een gletsjertocht gemaakt.

Na ongeveer 1 1/2 week gingen we naar een camping aan het Sognefjord. We hadden een prachtig plekje op een camping met een boomgaard. De bomen gaven ons heerlijk schaduw, want inmiddels waren de temperaturen flink opgelopen.

En toen....
Op een ochtend was ik onder de douche geweest en zaten we te ontbijten onder een boom. Ik had wat jeuk bij mijn knieholte en krabde even. En toen voelde ik iets vreemds, er zat iets in mijn been. Toen ik keek schrok ik een beetje, er zat een klein beestje in. We hadden het vermoeden dat het een teek was, maar om het zeker te weten liep ik naar de eigenaresse van de camping. Toen ik het haar liet zien, raakte ze flink in paniek. De zin die ze zei vergeet ik nooit meer: "It `s very dangerous, you have to see a doctor emediatly." Wow, wat voor beest had ik wel niet in mijn been! We kregen het adres van een arts en daar gingen we dus naartoe.
Daar aangekomen zei ik tegen de assistente: "I `ve got an animal in my leg" (hier hebben we later smakelijk om gelachen, op dat moment wist ik het even niet anders te verwoorden). Ik moest achter de balie komen om het te laten zien. Zij bevestigde wat we al dachten, een teek en deze moest verwijderd worden.
Na een tijdje wachten kwam een arts me halen. Hij ging aan de slag, maar deed dit wel heel erg onhandig. Hij zat wat te plukken, gebruikte wat gel om er voor te zorgen dat het beestje los zou laten. Uiteindelijk had hij het lijfje wel, maar de pootjes nog niet. Uiteindelijk lukte het om alles eruit te halen. Ik kreeg de instructie mee om als er een rode plek of kring zou verschijnen ik naar een arts moest gaan.
Pfffff, wat een ochtend, maar ik was blij dat het beestje uit mijn lijf was.
We hebben daarna nog een prachtige 1 1/2 week gehad en genoten van alle prachtige dingen wat Noorwegen te bieden heeft.


Eenmaal thuis
Eenmaal thuis hebben we nog smakelijk gelachen om dit avontuur, vooral de zin: "I `ve got an animal in my leg" is vaak voorbij gekomen.
Ongeveer een week na thuiskomst ontdekte ik een pijnlijke rode plek op mijn been. Het zat op dezelfde plek als waar een paar weken eerder de teek was verwijderd.
Ik schrok hier erg van en heb meteen een afspraak gemaakt bij de huisarts. Daar heb ik mijn verhaal verteld. Hij heeft me meteen een antibioticakuur gegeven. Deze moest ik afmaken. Ook moest ik als de kuur was afgelopen nog bloed laten prikken om te kijken of ik ook de ziekte van lyme zou hebben. Gelukkig was de test negatief en heb ik tot op heden geen klachten gekregen.


Besef
Nu ik veel verhalen zie en lees besef ik des te meer dat ik veel geluk heb gehad, want het had dus ook heel anders kunnen gaan. Ik kreeg een rode vlek, maar dit is niet altijd het geval. Het maakt dus ook dat ik dit jaar weer veel alerter ben op teken, ook bij de kinderen. "De week van de teek" heeft voor mij wel zijn werk gedaan! En ik wil iedereen meegeven om alert te zijn, want de gevolgen kunnen erg groot zijn, het kan je leven op zijn kop zetten!

Mijn grote schoonmaak.

Op dit moment ben ik bezig met een grote schoonmaak- en opruimbeurt van ons huis. Dit doe ik op mijn eigen manier. Het is een manier die het voor mij als ADD-er overzichtelijk houdt. Door de jaren heen is ons huis rommelig geworden. Deels doordat er 2 schatten van kinderen zijn gekomen. Maar voor het grootste gedeelte doordat ik niet bij machte was (en ben) om alles op orde te houden.


Opruimen op mijn ADD manier
Ik vind het lastig om dingen op te ruimen. Ik wil het graag en ik heb er ook echt last van omdat bij mij de chaos in mijn hoofd groter wordt als ik veel rommel om mij heen heb. Doordat ik dan nog chaotischer wordt lukt het opruimen me nog niet goed. Ook kan ik me niet lang concentreren op een opruimklus. Doordat het niet leuk is, ben ik snel afgeleid. Ik ga dan tussendoor allerlei andere dingen doen (op mijn telefoon kijken, even teletekst kijken, even in een tijdschrift bladeren die ik tijdens het opruimen tegenkom, etc.) Kortom, aan het eind van de rit verdwijnt het grootste gedeelte weer ongeordend in de kast. Of nog erger, het blijft liggen. Ook ben ik er goed in om dingen naar zolder te brengen. Alles waarvan ik niet goed weet waar ik het kwijt moet verdwijnt naar zolder. Niet gek dus dat daar mijn grootste uitdaging ligt. Ik moet wel zeggen dat het met de medicijnen wel beter gaat. Ik ben minder snel afgeleid en maak de meeste klussen in 1 keer af.

Hoe ga ik nu te werk
Ik wil graag de boel hier opruimen. Overbodige spullen wegdoen en alles lekker schoonmaken. Voor mij werkt het niet om in een keer bijvoorbeeld de hele keuken schoon te maken. Ik ben dan te snel afgeleid en er zat van. Ook heb ik dan teveel rommel om mij heen waardoor ik het overzicht verlies. Om toch het gevoel te krijgen dat ik aan het opruimen en schoonmaken ben ga ik als volgt te werk:

Ik ga per dag 1 of 2 kastjes leegruimen. Als ik 2 kastjes ga doen doe ik ze 1 voor 1, anders raak ik het overzicht kwijt. Als de kastjes leeg zijn maak ik ze grondig schoon. Daarna ga ik de inhoud bij langs. Wat hebben we nog nodig en wat kan weg. Als ik dat gedaan heb ruim ik de kastjes weer in. Zo ben ik op dit moment bezig met de keuken. Het geeft mij veel voldoening. Als ik nu de frisse en opgeruimde kastjes openmaak wordt ik blij. Ook stimuleert het mij om verder te gaan en om het netjes en overzichtelijk te houden.

Hoe verder
Op dit moment ben ik met de keuken begonnen. Hier is de minste "rommel" doordat ik deze over het algemeen al netjes houdt. Ik kook bijna altijd en voor mij is het belangrijk dat de spullen een vaste plek hebben. Ook kan ik slecht tegen een vol (rommelig) aanrecht.
Daarna ga ik de andere kasten in de woonkamer te lijf. Zo hebben we vorig jaar een nieuwe kast gekocht. Deze heb ik wel ingeruimd, maar nooit netjes. Alles moest er snel in, zit achter een deur dus we zien het in ieder geval niet. Alleen als ik echt wat uit die kast nodig heb irriteren we ons aan de rommel. Die kast is na de keuken aan de beurt. Ook de voorraadkast kan wel een grondige opruimbeurt gebruiken.
Als ik de benedenverdieping gedaan heb ga ik verder met de bovenverdieping. De kasten van de kinderen en mijn eigen kledingkast.
Tot slot begin ik aan de zolder. Dit wordt de grootste uitdaging, want daar is alles wat ik geen goede plek kon geven terechtgekomen.

Wat doe ik om het vol te houden?
Om het ook daadwerkelijk vol te houden schrijf ik het op mijn dagelijkse to do lijstje. Zo weet ik dat ik het moet doen en doe ik het ook!

Over een aantal weken (maanden) hoop ik een opgeruimd huis te hebben en daardoor ook een meer opgeruimd hoofd!

Mijn blije boek!

Ik zie steeds vaker op verschillende blogs posts verschijnen met "dingen waar je blij van wordt". Ik vind deze posts altijd erg leuk om te lezen. Elke keer besef ik weer dat je van hele kleine dingen erg blij kunt worden. Dat het leven door deze kleine blije dingen weer een beetje zonniger wordt.

Idee!
Door deze posts kwam ik op een idee. Ik wilde mijn eigen blije boek. Een boek waar ik in kan kijken als ik somber ben. Een boek waardoor ik weer naar de zonnige kant van het leven kan kijken. Ik ben gelijk op zoek gegaan naar een schrift of notitieboekje. Ik kwam al snel thuis met hetzelfde schrift als die van mijn planner. Lekker dik, niet te groot, maar groot genoeg om heel veel leuke dingen in op te schrijven. Van de kaft van het schrift wordt ik al vrolijk, mooie gekleurde bloemen. De kaft is hard, dus het schrift is ook nog eens stevig. Op de voorkant plakte ik "MIJN BLIJE BOEK" met washitape.

Wat komt er in het schrift:

• Gebeurtenissen waar ik blij van wordt (b.v. als ik zomaar een cadeautje krijg, of iemand geeft me een complimentje)
• Dingen die de kinderen doen (b.v. als ze iets nieuws kunnen, als ze iets grappigs zeggen, als we iets leuks samen hebben gedaan). Het wordt dus ook een soort naslagwerk.
• Leuke quotes die ik tegenkom.
• En alle andere dingen waar ik blij van wordt.

Versieren.

Om het nog vrolijker te maken plak ik er stickers en foto 's bij. Zo hoop ik dat het echt een vrolijk en blij boek wordt!

Tot nu toe heb ik er bijna elke dag nog wat in geschreven. Dit hoeft natuurlijk niet. Als ik wat vrolijks meemaak schrijf ik dit erin. Ik laat wel wat ruimte over zodat ik later de foto 's erbij kan plakken.

Voorin het boek schreef ik de volgende tekst:

"Dit is mijn blije boek. Hier schrijf ik alle blije, ontroerende momenten in die ik meemaak. Dingen waar ik trots op ben en waar ik van geniet. Een boek waar ik in lees als ik me rot voel of gewoon om na te genieten. Een boek waar ik blij van wordt!"

Wat doen jullie om je mooie, blije, ontroerende momenten vast te leggen en te onthouden?

Update 3 van de moestuintjes

Het is alweer een tijdje geleden dat ik een update schreef over onze moestuintjes van de Albert Heyn. Er was ook niet heel veel gebeurt, dus weinig te melden. Helaas hebben we niet alle tuintjes kunnen krijgen.

Inmiddels is het enthousiasme wel wat gedaald. Af en toe komen de kinderen nog bij me omdat er wat verandert is. We hebben inmiddels wel wat stickers extra op de poster kunnen plakken. Ook de laatste gewassen zijn bovengekomen (de aubergine en de paprika) en de eerste plantjes zijn inmiddels verpoot. Een aantal plantjes zien er goed uit en groeien goed. Andere plantjes zijn nog heel fragiel. Kijk en oordeel zelf:

De plantjes die mijn man inmiddels verpoot heeft. De vrolijke groene potjes kocht ik bij de action.

De paprika, prei en lenteui heb ik nog niet verpoot. De paprika gaat het wel redden denk ik, maar ik heb mijn twijfels over de prei en de lenteui. We zullen zien.

Of de broccoli het gaat redden betwijfel ik. De tomaat en de wortel doen het goed en zien er sterk uit. Over de kropsla, de dille en de bieslook heb ik mijn twijfels. We zullen het zien.

De poster ziet er inmiddels zo uit.

Ik hou jullie op de hoogte van het verdere verloop. Als er weer nieuws is dan kunnen jullie het lezen!

Mijn eerste blogervaringen!

Het is inmiddels alweer 3 maanden geleden dat ik ben begonnen met dit blog (eigenlijk al wat langer, maar het niet volgehouden). Vandaag wil ik jullie menemen in mijn eerste blogervaringen.

Het was oudejaarsdag 2014 dat ik bedacht dat ik weer wilde gaan bloggen en het dit keer ook volhouden. Ik zat in een vervelende periode met mijn werk en ik moest keuzes maken. Ik wilde dit graag van mij afschrijven en mijn ervaringen delen. Verder had ik ideeën genoeg. Niet alleen over mezelf, maar ook over de kinderen.

Een blog had ik al, dus het begin was er. En ik moet eerlijk zeggen dat ik ervan geniet. Ik vind het heerlijk om verhalen te schrijven. Ik geniet ervan om dingen uit te testen met mijn kinderen. Voor mij leuk, maar vooral ook voor hen. De eerste keer dat ik een reactie kreeg vond ik erg leuk! Mijn verhalen worden gelezen en ook gewaardeerd doordat erop wordt gereageerd. Dat geeft zoveel voldoening! Ik heb mezelf aangemeld bij bloglovin en bij de mamablogs.nl. Ook leuk om te zien dat ook daar lezers vandaan komen.

Nu ben ik druk bezig met het updaten van mijn blog. Ik wil graag een andere achtergrond, er komt nog een mooie foto van mezelf bij het "over mij" stukje. Verder ben ik bezig met het maken van tabbladen. Ook zou ik het leuk vinden als er nog meer lezers naar mijn blog komen. De komende maanden ga ik daar mijn energie insteken. Ik wil graag dat mijn blog ook echt van mij wordt. Dus niet de standaard achtergronden van blogger, maar echt 1 van mezelf. Omdat ik het leuk vind om dit zelf te ontwerpen en uit te zoeken hoe dit werkt kost dit nog wel even wat tijd.

Mijn positieve ervaringen:

• Ik geniet ervan om te schrijven en mijn ervaringen en ideeën te delen;
• Dat ik gelezen wordt en dat er gereageerd wordt;
• Het lezen en ontdekken van andere blogs;
• Mijn eerste interview (te lezen op het moederfront) over mijn keuze om te stoppen met mijn werk als kleuterjuf. Ik ben dankbaar voor die kans en trots op het resultaat. Vanuit mijn omgeving heb ik hier heel veel positieve reacties op gehad.
• Het enthousiasme van andere bloggers.

Mijn negatieve ervaringen:

• Het werkt toch ietwat verslavend. Ik check regelmatig bij de blogger-app op mijn telefoon of en hoeveel ik gelezen ben. Iets te vaak.
• Het werk wat erin zit. Ik vind het erg leuk om te doen, maar het kost wel tijd.
• De blogger-app op mijn telefoon. Doordat ik nog niet altijd even handig ben met mijn telefoon heb ik al onbedoeld reacties verwijderd en een blogje geplaatst zonder dat dit de bedoeling was (sorry voor de reacties die ik verwijderd heb, was niet mijn bedoeling)
• Ik ben nog niet altijd even handig en goed op de hoogte van hoe blogger werkt. Hier ga ik me de komende tijd meer in verdiepen.

De toekomst:
Ik ben van plan om nog heel veel artikelen te schrijven de komende tijd. Ik wil dit graag wat beter inplannen en ook echt de tijd nemen om mijn blog echt van mijzelf te maken. Ik heb ideeën genoeg, dus ik ben nog lang niet uitgeschreven! Jullie kunnen dus nog veel van mij verwachten.....

The Passion!

Gisteravond was het weer zover "The Passion" was op de tv. Elk jaar kijk ik weer, ook al wordt elk jaar hetzelfde verhaal op dezelfde manier verteld. Ik blijf het indrukwekkend vinden. Vorig jaar was ik er zelf bij, op de Vismarkt in Groningen. Ik kan je zeggen dat het in het echt nog indrukwekkender is.

Ik blijf het een mooi initiatief vinden. Pasen draait net als kerst steeds meer om eten en de commersie speelt daar goed op in. Vlak na kerst liggen de paaseitjes alweer in de winkel. Maar Pasen draait om meer dan alleen eten. Ik ga zelf ook gezellig eten met familie en dat vind ik ook belangrijk, het samenzijn met elkaar. Maar ik wil ook stilstaan bij een nieuw begin. Nieuw leven en ook stilstaan bij het lijdensverhaal.

Tijdens "The Passion" wordt ook altijd een groot lichtgevend kruis gedragen naar de plek waar Jezus wordt veroordeeld. Er lopen mensen zoals jij en ik mee. Ieder om zijn eigen reden. De een uit geloofsovertuiging, de ander om het eens mee te maken. Gisteravond waren er ook weer een aantal indrukwekkende verhalen o.a van een man die na een operatie aan een hernia niet meer kon lopen en nu na lang revalideren weer mee kon lopen. Of een vrouw met MS waarvan de verwachting was dat ze in een rolstoel zou zitten, maar nog steeds kon lopen. Maar ook een jongen die moest van zijn moeder, maar het toch zelf ook wel leuk vond. Ook lopen er elk jaar weer Christenen, Moslims maar ook niet gelovigen mee. Het idee van veel mensen is "een nieuw begin, nieuw leven".

Voor mij heeft het dit jaar ook wel deze betekenis. Na een moeilijk eind van 2014 en een pittige start van 2015 waarin ik het besluit heb genomen om te stoppen met werken. Ik ben nu klaar voor een nieuwe start, een nieuwe toekomst. Dit zal met vallen en opstaan gaan, maar ik kom er wel!

Ik heb gisteravond weer genoten!

Ik wil iedereen fijne paasdagen wensen en veel geluk bij een nieuw begin. Op welke manier of hoe klein ook. Voor iedereen is er een nieuwe kans!

DIY wegdelen

Onze zoon is een hele echte jongen. Hij is dol op auto 's. Zijn eerste woordje was dan ook niet voor niets auto. Van jongs af aan speelt hij vooral met alles wat wielen heeft. Hij heeft er hele verhalen bij, speelt een race, er is een file of een zeer ernstig ongeluk. Kortom stof genoeg om te spelen.

Na wat rondsnuffelen op internet en pinterest kreeg ik genoeg inspiratie om zelf wegdelen te maken zodat hij zelf een weg kan bouwen (zodat we straks geen woonkamer meer overhebben omdat hij vol weg ligt).

Benodigdheden:
- Zwart papier a4 formaat ( bij gebrek aan zwart papier verfde ik wit papier zwart);
- Witte verf;
- Lamineerfolie ( plakplastic kan ook);
- antislipmatje zodat de wegdelen niet vershuiven.
- Lijm (ik gebruikte alleslijm van de action).

Werkbeschrijving:
Stap 1: Ik begon met het verven van het witte papier. Ik deed dit met een stukje keukenrol omdat dit sneller ging en het geeft ook een leuk effect.
Als je zwart papier hebt kun je deze stap natuurlijk overslaan.
Stap 2: Vouw het papier in de lengte dubbel en knip het doormidden. Zo heb je al 2 wegdelen. Voor de bochten gebruikte ik een recht wegdeel om het in de lengte en breedte af te tekenen. Ik gebruikte een bord om de bocht tekenen. Daarna de bocht uitknippen.

Voor de rotonde gebruikte ik hetzelfde bord. Ik tekende in het midden van het papier de cirkel. Voor de afslagen gebruikte ik een wegdeel als mal. Ook maakte ik een kruispunt. Ik gebruikte hiervoor ook een wegdeel als mal. Ik tekende in de lengte en breedte een wegdeel op het papier. Ook deze heb ik daarna uitgeknipt.
Stap 3: Nu zijn de strepen aan de beurt. Ik maakte een lichte vouw in de wegdelen om de strepen goed in het midden te krijgen. Daarna heb ik de strepen met witte verf gemaakt. Ook maakte ik een zebrapad.
Stap 4: Toen de verf droog was heb ik de wegdelen gelamineerd. Als je geen lamineerapparaat hebt kun je ze ook plastificeren met plakplastic. Tot slot heb ik nog wel de resten plastic weggeknipt. Dit deed ik zodat ze niet kapot gaan na een paar keer spelen.
Stap 5: Om er voor te zorgen dat de wegdelen niet meteen verschuiven op de gladde laminaatvloer heb ik stukken van een antislipmat op de achterkant van de wegdelen geplakt.

En dan het eindresultaat:
De rechte stukken:

De bochten:

Het kruispunt en de rotonde:

En tot slot veel speelplezier. Om het speelplezier nog meer te vergroten maak ik binnenkort nog meer wegdelen. Hij heeft al bedacht dat het een echte snelweg moet worden met een afrit. Genoeg uitdaging voor mij dus!

Tips voor nog meer speelplezier:
- Voeg borden, stoplichten en andere verkeersattributen toe om er een echte weg van te maken.
- Bouw huizen naast de weg van blokjes, duplo of lego. Zo kan een stad gebouwd worden.
- Gebruik de wegdelen voor een verkeersles over b.v. goed uitkijken en oversteken.

Kortom genoeg manieren om hiermee te spelen.