Wandelvierdaagse

Vorige week was het zover: "De wandelvierdaagse". Onze zoon deed dit jaar voor het eerst mee. Het eerste jaar dat hij op school zat vond ik hem nog te klein. Het is geen wandelaar en ik wilde niet dat het een drama zou worden. Want ik vind dat de wandelvierdaagse een leuke belevenis moet zijn voor kinderen en niet iets dat vervelend wordt. Het tweede jaar heb ik hem gevraagd of hij mee wilde doen en toen wilde hij zelf niet.

Dit jaar was het echter anders. Hij kwam helemaal enthousiast uit school met het briefje en zei dat hij graag mee wilde doen. Dus ik heb hem opgegeven voor 4 avonden wandelen. Onze dochter heb ik opgegeven voor 1 avond. Ze zit net op school en ik was bang dat 4 avonden toch echt teveel zouden zijn. Zij loopt de laatste avond mee.

Als kind heb ik mooie herinneringen aan de avond vierdaagse. Vooral toen ik ouder was. Gezellig met de hele klas lopen, liedjes zingen en uitgeput, maar voldaan de laatste avond bloemen en een medaille in ontvangst nemen. De laatste avond werd altijd afgesloten met een feestje, er liep een drumband mee en luid zingend gingen we door het dorp.

En vorige week was het dan zover. Ik moest ook werken dus ik had van tevoren al een kleine planning gemaakt m.b.t. het eten. Maandag aten we gewoon 's avonds warm, dinsdag 's middags, woensdag de kinderen 's middags bij mijn ouders en wij 's avonds en donderdag weer 's middags. Zo zou het 's avonds zo min mogelijk stress zijn.

De maandag was een erg regenachtige dag. Ik had me al voorbereid op een nat pak. Maar gelukkig viel dat erg mee. Onze zoon heeft goed gelopen en hield het prima vol. Samen met een vriendje heeft hij het prima naar de zin gehad.
Dinsdagavond was het droog en was het een prima wandeling. Ook nu hield hij het heel goed vol. Samen met een vriendje vooruit rennen en lol maken. Toen hij 's avonds in bed lag zei hij dat hij volgend jaar weer mee wilde doen.
Woensdagavond ging mijn man met hem mee. Ze kwamen vlak bij ons huis langs dus gingen dochter en ik even kijken en ze aanmoedigen. Hij was nu toch echt wel moe.
De laatste avond had ik 2 kinderen onder mijn hoede. Best pittig. Zoonlief was moe van de vorige 3 avonden en dochterlief vond het allemaal heel spannend, maar stapte dapper door. Aangekomen in het dorp werden we aangemoedigd door veel toeschouwers. Ook papa stond langs de kant met een chocolademedaille voor de 2 toppers! Van de plaatselijke supermarkt kregen ze een ijsje. Alle wandelaars verzamelden zich (de 5 en de 10 km) en onder begeleiding van een muziekkorps liepen we naar de finish. Daar stonden opa en oma ook nog met een cadeautje. Vanaf de finish liepen we door naar school waar de kinderen hun dagspeld (dochter) en medaille (zoon) kregen. Op school stonden ook nog 2 ijskarretjes waar de kinderen een ijsje mochten halen. Gelukkig waren onze kinderen al snel aan de beurt voor hun speld en medaille. Want het was al 21.00. Nadat ze een ijsje hadden gekregen liepen we naar huis en was het tijd om te gaan slapen.

We hebben echt een leuke week gehad. De kinderen vonden het spannend maar hebben ook genoten. Ik ben erg trots op mijn tpoppers! Ze zijn weer een ervaring rijker en ik denk dat we volgend jaar weer mee gaan doen. Verder vond ik het erg leuk en mooi hoe er uitgepakt was bij de afsluiting!