dinsdag 31 maart 2015

ALS

Zondagavond keken we naar de tros tv-show. Hierin was een interview te zien met Pieter van den Hoogenband over de city swim. Deze vindt dit jaar niet alleen in Amsterdam plaats maar ook in New York. Ook zagen we het verhaal van Weert Jan Weerts. Vrienden van hem hebben de Amsterdam city swim georganiseerd voor hem om aandacht te vragen voor de toen nog redelijk onbekende ziekte ALS.

Wat is ALS?

Op www.als.nl wordt het als volgt beschreven:
"ALS is een ziekte van de zenuwcellen die de spieren aansturen. Deze aandoening leidt tot het onvoldoende functioneren van de spieren. Dit komt doordat de motorische zenuwcellen in het ruggemerg en het onderste deel van de hersenen (de zogenaamde hersenstam) afsterven. Hierdoor komen de signalen vanuit de hersenen niet meer aan bij de spieren. De hersenen kunnen dan geen spierbewegingen meer op gang brengen."

En toen?

En toen raakte het mij. Ik zat te kijken naar het verhaal van Weert Jan Weerts en naar de verhalen van een aantal anderen die een familielid hadden verloren aan ALS. Ik kreeg een brok in mijn keel, tranen in mijn ogen. Het raakte me. En het raakte me niet zomaar. Ook ik heb een familielid verloren aan deze verschrikkelijke ziekte. Mijn opa is 20 jaar geleden overleden aan ALS. Toen ik de beelden zag van een man die begeleid moest worden bij het lopen en in een rolstoel zat. Een man die net een gezin had. Verschrikkelijk! 
Mijn opa was nog actief toen hij de ziekte kreeg. En in korte tijd werd dit steeds minder. Het begon in de keel waardoor hij niet meer kon praten en niet meer zelf kon eten. Als jong meisje vond ik dit verschrikkelijk om te zien. De opa die achter me aanrende omdat ik zout in zijn koffie had gedaan kon niet meer rennen en lopen ging ook steeds moeilijker. Op den duur kreeg hij sondevoeding omdat hij niet meer zelf kon eten. Dat is wat deze ziekte met mensen doet.

Waarom raakt het mij nu ineens zo erg. Vorig jaar is er veel aandacht voor geweest. Ook ik heb een emmer (2 zelfs) met ijskoud water over me heengegooit om aandacht te vragen voor ALS. Ik heb ook toen de verhalen op tv gezien. Tuurlijk deed dit me wat, maar niet op de manier zoals zondagavond.

Ik mis mijn opa nog steeds. Ik had hem graag bij mijn diplomauitreiking van de PABO gehad, ik had hem heel graag mijn kinderen laten zien. Wat zou hij trots geweest zijn! Helaas kan dit niet meer. Ik denk dat het me extra raakt door wie ik nu ben, door de keuzes die ik gemaakt heb in de afgelopen maanden. 

Het raakte me niet alleen. Er begon ook een idee te broeien. Ik wil meedoen. Of het dit jaar gaat gebeuren weet ik niet. Maar voor mij staat vast dat ik mee wil doen aan de Amsterdam city swim. En ik weet zeker dat mijn opa meekijkt en apetrots zal zijn. Ik weet dat hij nu al trots is op mij en op al zijn andere kleinkinderen en inmiddels ook heel veel achterkleinkinderen! 

zaterdag 28 maart 2015

Leuke apps voor jonge kinderen.




Onze kinderen vinden het erg leuk om achter de tablet te gaan. Ze redden zich er goed mee en hebben geen hulp meer nodig om bij een spelletje of youtube te komen. Het enige wat ik doe is in de gaten houden wat ze op de tablet doen en kijken en geschikte apps voor ze downloaden.

Het liefste willen ze er de hele dag achter maar dat doen we niet. We hebben een vast moment dat ze erachter mogen, namelijk aan het eind van de middag als ik eten ga koken.

Vandaag wil ik een aantal apps met jullie delen die de kinderen erg leuk vinden.

Lego junior: Bij dit spelletje mogen de kinderen eerst zelf een poppetje samenstellen en daarna een voertuig. Daarna kunnen ze met dit voertuig gaan rijden door op een groene cirkel te drukken. Ze verzamelen onderweg kleine ronde legoblokjes. Als ze bij de finish komen mogen ze een gebouw in elkaar te zetten. Deze komt dan in het decor van het spelletje te staan. Bij voldoende ronde blokjes krijgen ze een extra onderdeel voor het poppetje of voertuig. Onze kinderen kunnen inmiddels al heel wat poppetjes en voertuigen maken.




Lego duplo food: Bij dit spelletje maken de kinderen eten (taartjes, ijsjes of hamburgers) voor de klanten. Ze moeten het voorbeeldje namaken die de klant laat zien. Bij elke laag krijgen ze de keus uit 4 blokjes waaruit ze de goede moeten kiezen. Het kan voor jonge kinderen nog lastig zijn om de onderdelen te slepen. Het is niet erg als ze een foutje maken. De klant neemt het altijd aan.


Lego duplo trains: Bij dit spelletje mogen de kinderen eerst zelf 3 wagonnen kiezen waarna ze kunnen rijden met de trein. Onderweg worden de wagonnen gevuld, moeten de kinderen een brug bouwen en moeten ze een spoor leggen (dit laatste kan lastig zijn, want het spoor moet om een aantal obstakels heen). Een handje geeft elke keer aan wat het kind moet doen. Als de trein rijdt kan het kind de toeter of het fluitje laten horen. Ook kan het kind op de dieren drukken die het onderweg tegenkomt. Deze maken dan geluid.


Er zijn nog een aantal leuke apps van lego. Deze apps zijn gratis en je hoeft niet het hele spel te kopen om het te kunnen uitbreiden.

Dr. Panda, handyman: Bij dit spel help je 2 families ( in de gratis versie) om het huis op te knappen. Bij de familie beer een stoel, een kast en een bed en bij de familie olifant het bad en een deur. Als de familie geholpen is mag het kind een beloning kiezen. Om dit spel uit te breiden betaal je €2,69. Er zijn ook nog meer versies van Dr. Panda te krijgen.


Dora dress-up: Dit spel is erg leuk voor meisjes. Ze kunnen Dora steeds verschillende outfits geven. Jurkjes, rokjes, schoenen, zwempakjes en sieraden.



Verder kijken onze kinderen graag naar youtube. Vooral de legofilmpjes, liedjes (mommyfinger valt erg in de smaak bij dochterlief en kan ook al worden meegezongen), filmpjes waarbij speelgoed of verassingseieren worden uitgepakt en peppa big zijn momenteel populair bij de kinderen.

Ook zijn er nog een scala aan memoryspelletjes en puzzelspelletjes te krijgen. De meeste zijn korte versies waarbij betaald moet worden voor uitbreidingen.

Bij deze mijn tips voor leuke apps voor jonge kinderen. Ik wens de kinderen veel speelplezier!

woensdag 25 maart 2015

Verkopers aan de deur of telefoon


Vorige week was het weer zover. Een verkoper aan de deur. Deze jongeman wilde ons goedkopere energie verkopen. Een jongeman met hippe kleren, nette stropdas, een kaartje op zijn jas en een map onder de arm. Hij had voor al onze buren al berekend dat ze honderden euro 's per jaar teveel betaalden, of hij dit voor ons ook mocht berekenen. Ik kan hier slecht mee omgaan. Ik laat ze altijd hun verhaal doen en op de één of andere manier wek ik altijd de verwachting dat ik ja ga zeggen. Ook geef ik altijd veel te eerlijk antwoord op de vragen die ze stellen.

"Goedkopere energie, lagere maandlasten, klinkt goed he!"  
"Ja dat klinkt zeker goed." 
En dat klinkt toch ook goed, daar heb ik geen woord van gelogen. Maar dat betekend niet meteen dat ik ook met deze meneer in zee wil gaan.

"Heeft u misschien een plekje vrij aan de tafel, dan kan ik voor u een berekening maken." "Eh, nee, we sluiten niks af aan de deur."  
"Maar als u het bij mij nu afsluit krijgt u nog €100,00 extra korting." 

Ja, ja, ze blijven het proberen. Aan het eind van het verhaal liep hij geïriteerd weg. Helaas voor hem was mijn man namelijk thuis en hij is veel beter (lees: soms zelfs een beetje bot) in deze dingen. Duidelijk, we doen het niet. Ik had het ook niet afgesloten (denk ik) maar ik was toch blij dat ik er niet alleen voor stond. Uiteindelijk zag ik hem lopen, hij kwam van de kant van onze buren, dus ik ben benieuwd bij welke buren hij een berekening had gemaakt voor hij bij ons aan de deur kwam (we wonen op een hoek, dus maar aan 1 kant buren).

Zo werd ik een tijdje geleden ook gebeld door sanoma. Ik las al een aantal jaren de Flair en nou konden ze me een hele goede aanbieding doen.

"Als u een tijdschrift in de winkel koopt, wat koopt u dan?" 
"De kek-mama, ouders van nu of de kinderen" 
"Dan kan ik u nu een aanbieding doen, 6 maanden 1 van deze bladen voor maar €15,00, het stopt automatisch, hier hoeft u niks voor te doen. Klinkt goed he?" 
"Ja dat klinkt goed." 
"Nou zal ik het dan maar voor u in orde maken? Ik heb dan wel een aantal gegevens nodig" "Nee, daar heb ik geen belangstelling voor" 
"Niet? Maar het is toch een hele leuke aanbieding? "
 "Ja, maar ik, heb geen interesse" 
"Oh, nou dan wens ik u nog een fijne dag." 
"Hetzelfde."

Ik blijf het lastig vinden. Ik ben niet zo goed in het afkappen van dit soort gesprekken. Ik voel me soms zelfs schuldig dat ik nee moet verkopen, maarja ik kan natuurlijk ook niet van alles af gaan sluiten.

Tot slot nog een verhaal over een telefonisch verkoper die beter een ander beroep had kunnen kiezen. Al een tijdje zijn we lid van de lotto (ja, door mij gedaan aan de deur, gratis lot en daarna niet weer opgezegd). Mijn man had dit opgezegd. Het was best prijzig en we wonnen nooit wat (zul je net zien dat we een miljoen hadden gewonnen als we lid waren gebleven). Een paar weken later ging de telefoon.

"Goedemorgen mevrouw, u heeft de lotto opgezegd. Mag ik u vragen wat de reden is?" 
"Ja, de financien" 
"Dat begrijp ik mevrouw, ik zou dat bedrag ook niet betalen." Hoor ik dat goed? "Maar omdat u lid bent geweest en we graag onze leden willen behouden mag ik u een aanbieding doen...."  De aanbieding weet ik niet meer. Het was in ieder geval weer makkelijk op te zeggen. Ik heb vriendelijk bedankt. Ik betwijfel of deze jongedame nog lang als telefonisch verkoper heeft gewerkt.

Tot slot nog een paar tips:
- Wees vanaf het begin duidelijk dat je niks gaat afsluiten of kopen. Het is het beste om dit meteen te zeggen voor ze hun verhaal beginnen.
- Wees duidelijk, nee is nee. Hoe goed ze ook hun best doen.
- Je hoeft ze niet alles te vertellen, ze hoeven geen gegevens van je als je niks afsluit.

Succes!

maandag 23 maart 2015

Paaseieren met washitape voor in de paastak


Gisteren was het weer tijd om onze paastak neer te zetten en te versieren. Ik heb al een heel arsenaal aan paaseieren en andere versieringen. Toch besloot ik om samen met de kinderen versiering te gaan maken. Op pinterest kwam ik verschillende iedeeën tegen van eieren (of paashaasjes) met washitape. Samen met de kinderen ben ik aan de slag gegaan.

Benodigdheden:
- Schaar;
- Mal van ei (ik gebruikte dezelfde als van de paaseislinger die ik al eerder met de kinderen maakte);
- Washitape;
- Draad.

Aan de slag:
Ik begon met het omtrekken en uitknippen van de mal. Daarna mochten de kinderen washitape uitzoeken en ik knipte de stukjes af. Zij plakten het op de eieren. Toen de eieren vol waren knipte ik het overtollige tape weg en maakte ik er met draad een lusje aan die ik met een stukje washitape bevestigde.
Al snel wilde mijn dochter de tape zelf knippen en dit ging prima. Ik vind het erg gezellig staan in de tak. De slinger die ik in de tak heb hangen maakte ik vorig jaar door pompoms aan een draad te rijgen. Lekker vrolijk.






zondag 22 maart 2015

En dan op zoek naar ander werk!

Een aantal weken geleden schreef ik over mijn besluit om te stoppen met mijn werk als kleuterjuf. Een moeilijk besluit, maar na 4 weken thuis weet ik heel zeker dat het de goede beslissing is geweest. Ik krijg nu veel rust en ik geniet volop van ons gezin.

Maar hoeveel ik nu ook aan het genieten ben, ik wil ook weer aan het werk. En om aan het werk te kunnen moet er wel wat gedaan worden.

Vorige week heb ik daar een begin mee gemaakt. Vorige week heb ik een gesprek gehad met een loopbaancoach. In dit eerste gesprek hebben we het vooral gehad over mijn werkverleden en wat mijn beweegredenen waren om te stoppen. Ook hebben we besproken waar ik zijn hulp bij nodig heb. Voor mij is dat vooral om uit te zoeken waar mijn interesses liggen en wat voor baan bij mij zou passen. Om te kijken wat bij mij past heb ik een aantal vragenlijsten in moeten vullen. Ook heb ik afgelopen vrijdag een psychologische test gehad. Om te kijken wat mijn interesses zijn en om te kijken wat mijn sterke en zwakke kanten zijn. Erg leuk en interessant om te doen. Ook is er gekeken wat mijn niveau is. Ik heb een HBO opleiding gedaan, maar zit ik ook op dat niveau voor een eventuele andere baan?

Over 2 weken heb ik weer een afspraak met mijn loopbaancoach om de resultaten te bespreken en om te kijken hoe we nu verder gaan. Aan het eind van de psychologische test zijn er al wat resultaten besproken. Een klein beetje verrassend, maar aan de andere kant ook niet. In ieder geval genoeg stof tot nadenken. Wordt vervolgd!

donderdag 19 maart 2015

Spelen met zaagsel en pompoms


Een tijdje geleden was ik het hok van ons konijn aan het schoonmaken. De kinderen hielpen mij daarbij door het zaagsel in het hok te doen. Hier beleefden ze veel plezier aan. Toen bedacht ik me dat dit zich ook goed leent om binnen mee te spelen.
Vanmorgen was het zover. Ik had mijn zoon naar school gebracht en en flinke wandeling met onze dochter gemaakt. Ze was moe dus besloot ik haar een bak te geven met zaagsel en pompoms. Ze vond het ook erg interessant toen ik de bak voor haar klaarmaakte, ze hielp goed mee.
Naast het zaagsel en de pompoms deed ik er ook nog wat voertuigen en poppetjes van little people bij. Toen kon het spelen beginnen!
Ze begon met voelen en "regen" en "vuurwerk" maken. Daarna speelde ze ook met de poppetjes. De graafmachine werd gebruikt om te graven.
Daarna wilde ze de pompoms eruit halen. Dus heb ik haar een bakje gegeven en zoals dat bij een meisje hoort viste ze er eerst alle roze uit.

Nog meer tips:
- Oefenen van de kleuren: zoek alle roze, rode, gele, enz. pompoms uit de bak;
- Telspelletjes: doe 3 rode pompoms, zoek 2 blauwe pompoms en voor oudere kinderen kun je daarbij nog vragen hoeveel dit samen is.
- Je kunt er ook bakjes, lepels, theeserviesje, pannen in doen voor nog meer speelplezier.
- In plaats van pompoms kun je er ook kraaltjes bij doen.

Tip: Tussen het zaagsel kunnen wat harde en scherpe stukken zitten. Deze heb ik er van te voren tussenuit gehaald.





Veel speelplezier gewenst!

maandag 16 maart 2015

Paaseislinger.



Pasen staat weer voor de deur. En net als bij kerst wordt ook bij Pasen het huis gezellig gemaakt. Vaak in de vorm van een paastak. Ik wilde dit jaar samen met de kinderen iets maken. Ik besloot om een slinger te maken van papieren eieren. Deze hang ik voor het raam.

Benodigdheden:
- Wit papier;
- Mal van een ei;
- Potlood;
- Schaar;
- Zwarte stift;
- Waterverf en kwasten;
- Bekertje water;
- Touw of lint;
- Perforator
- Washitape of plakband.



Ga als volgt te werk:
Als voorbereiding heb ik een stuk of 30 eieren omgetrokken en uitgeknipt.
Hierna mochten de kinderen op de eieren tekenen. Ze mochten zelf weten wat, stippen, strepen, gezichten. Onze zoon maakte er ook auto 's op. Toen ze klaar waren met tekenen mochten ze met waterverf de eieren verven. Onze dochter was erg enthousiast, voor haar heb ik meer eieren erbij moeten maken.
Waar je wel rekening mee moet houden is dat door de waterverf de tekeningen wat uit gaan lopen. Als je dit wilt voorkomen dan kun je wasco gebruiken in plaats van stiften.






Het eindresultaat:


En dan de slinger maken:
Om de slinger te rijgen maakte ik in de eieren aan twee kanten een gaatje met een perforator. Daarna ben ik begonnen met rijgen. Ik gebruikte een geel draad. Het draad dat ik gebruikt heb kocht ik vorig jaar al eens bij de action. Om ervoor te zorgen dat de eieren niet verschuiven plakte ik aan de achterkant een stukje washitape.



En dan hier het eindresultaat voor het raam. Zelf ben ik blij met het resultaat.



Op http://www.mamaliefde.nl vind je bij de mini challenge Pasen nog meer leuke ideeën voor paasdecoraties, recepten en activiteiten voor leuke en gezellige paasdagen.

zaterdag 14 maart 2015

Mijn eerste 2 weken thuis.

Het is alweer 3 weken geleden dat ik afscheid heb genomen van mijn werk. Het was emotioneel, maar goed.

Daarna was het vakantie en zijn we met ons gezin lekker een weekend weg geweest.  Even alle ellende van ons afzetten en genieten met het gezin. Heerlijk! Ons weekend bestond uit zwemmen en relaxen.

De week daarna kwam het werkelijke besef. Ik hoefde niet meer naar het werk, niet meer 3 ochtenden in de week om 6 uur opstaan, niet meer stressen om te zorgen dat we op tijd bij de creche waren. Heerlijk.

Ik had verwacht dat die eeste woensdagochtend wel vreemd zou zijn. Normaal begon dan mijn werkweek en nu hoefde ik nergens heen. Maar dat viel heel erg mee. Ik heb mijn zoon naar school gebracht, mijn dochter naar de creche en daarna heb ik boodschappen gedaan. Ik had voor deze dag ook een uitje gepland met mijn moeder, om toch de nodige afleiding te hebben. Niet iets spannends, gewoon een oogmeting en een nieuwe bril uitzoeken.

En nu twee week later kan ik alleen maar zeggen dat het goed gaat. Ik moet nog wel een beetje mijn ritme vinden. De dagen zien er nu heel anders uit. De afgelopen 2 weken waren de kinderen nog op de gewone dagen naar school en de opvang. Vanaf volgende week zijn ze meer thuis. Onze dochter gaat nog 1 dag heen en onze zoon gaat niet meer naar de bso en de overblijf.

Het effect tot nu toe is dat ik rustiger ben. Ik reageer minder snel boos. Ook kan ik nu de kinderen meer aandacht geven. Als ze nu iets willen doen met mij kan het ook. Anders zei ik nee omdat ik moest schoonmaken want de volgende dag moest ik weer werken. Even een puzzel of een spelletje, of samen een boekje lezen. Heerlijk, ik geniet hier echt van!

Verder ben ik gestart om met begeleiding te zoeken nar een andere baan. We gaan nu eerst kijken wat bij mij zou passen en van daaruit verder. Er is daarbij wel één ding dat ik zeker weet, ik wil een baan waarbij werk en gezin goed in balans zijn zodat ik de moeder kan blijven die ik nu ben!

woensdag 11 maart 2015

Update 2 van de moestuintjes.


We zijn inmiddels al weer twee weken in de weer met de moestuintjes. Het enthousiasme van de kinderen is nog steeds erg groot. Ze komen regelmatig aangerend: "Mama kom gauw kijken" en dan is er ook inderdaad weer wat verandert.

De tuin is inmiddels ook nog aangevuld met wortelen. De meeste plantjes zijn inmiddels opgekomen. Helaas wachten we nog op de aubergine, de paprika en de wortelen. De broccoli kan inmiddels worden verpoot.

De poster wordt ook nog steeds goed bijgehouden. Het meten vindt onze zoon erg leuk. Is een plantje al 2 cm. of moeten we nog even wachten.

Kortom het gaat goed en het geeft nog steeds veel plezier!



Ik hou jullie op de hoogte!

maandag 9 maart 2015

Mijn to do lijstjes!


Een aantal weken geleden kreeg ik van mijn psycholoog de opdracht om alles wat ik moet doen te verwerken in een lijstje. Dit in het kader van het leren omgaan met mijn ADD. Door de ADD heb ik moeite met het ordenen en doen van mijn taken. Vooral als ik het druk heb raak ik het overzicht kwijt. Ik doe veel dingen tegelijk, doe de dingen maar half en ik vergeet dingen.

Het werken met lijstjes heb ik al vaak geprobeert, maar elke keer mislukte het. Ik kon het niet volhouden, de lijstjes werden te lang waardoor ik uiteindelijk toch weer de draad kwijtraakte.

Tot nu toe moet ik toegeven dat het nu wel goed gaat. De psycholoog gaf me niet alleen de opdracht om met een to do lijst te gaan werken. Ze gaf daarbij aan dat het goed is om het per dag te bekijken en om de doelen klein te houden, niet teveel op 1 dag.

Ik ging als volgt te werk:
In mijn planner (deze beschreef ik in een eerdere post) heb ik ruimte gemaakt voor de to do lijsten. In het begin begon ik heel enthousiast. Ik plande de dingen verder vooruit. Alles wat in me opkwam ging ik meteen ergens plannen. Al snel merkte ik dat dit voor mij niet goed werkt. Ik raakte het overzicht kwijt, ik wilde teveel.
Toen ben ik begonnen om het per dag te plannen. Elke dag zoek ik een moment om in te plannen wat ik ga doen. En als ik iets gedaan heb dan zet ik er een krulletje achter.
Maar soms schiet me iets te binnem wat ik ook moet doen, dit schrijf ik er dan bij. Maar soms zijn er ook dingen die niet meteen hoeven te gebeuren, maar wat ik wel moet onthouden. Voorin bij het tabblad van mijn to do lijstjes heb ik een briefje zitten. Hierop schrijf ik de dingen die ik moet onthouden.
Als ik mijn dag ga plannen pak ik dit briefje er ook bij zodat ik wat daarop staat mee kan plannen.


Waar ik bij het plannen ook rekening mee houd zijn mijn lange termijndoelen. Elke maand schrijf ik op wat ik wil gaan doen. Deze pak ik er ook regelmatig bij als ik mijn dag in ga plannen.



Tot nu toe houd ik het goed vol. Ik denk dat dit komt doordat ik het nu klein houd. Ik plan per dag in wat ik ga doen, daardoor hou ik voor mezelf het overzicht. Toch blijft er ruimte voor onverwachte dingen. Soms lukt iets me niet en dat neem ik dan mee naar de volgende dag.

donderdag 5 maart 2015

Waarom stoppen als je je werk leuk vindt?

Een tijdje geleden schreef ik een post over het feit dat ik afscheid had genomen van mijn werk. Dit was een erg moeilijk besluit, maar ik weet ook dat het een goed besluit is geweest.

Vandaag wil ik jullie een uitleg geven waarom ik gestopt ben met mijn werk. Waarom stoppen met een baan waar je ook veel voldoening uit haalt. Waarom stoppen als je er keihard voor geknokt hebt om juf te worden. Als jong meisje zei ik al: "Ik word later zuster of juf". Waarom toch stoppen met iets waar je als jong meisje al van droomde.

Als eerste wil ik jullie kort meenemen in hoe mijn weg tot het worden van juf is gelopen:
Toen ik net 16 was ben ik begonnen met de opleiding voor verzorgende. Helaas verliep dit niet goed. De theorie kon ik prima doen, geen enkel probleem. Maar als jong meisje was ik nog erg onzeker en werd vanuit het verpleeghuis niet heel goed begeleid. Ik kreeg pas bij de gesprekken met mijn begeleider vanuit school te horen dat het niet zo goed ging. Ik ging wel over naar het 2e jaar, maar bij de 2e stage was ik al zo onzeker door mijn eerdere ervaring dat ook deze stage mislukte. Toen ben ik gestopt met de opleiding. Mijn eerste droom lag aan diggelen.

Maar ik geef niet snel op dus ging ik hard aan de slag met mijn 2e droom. Ik ging naar de SPW en deze opleiding heb ik goed volbracht met 2 voldoende stages, 1 in de kinderopvang en 1 in de zorg voor verstandelijk gehandicapten (vond ik ook erg leuk trouwens).

Na het halen van mijn SPW-diploma ben ik naar de PABO gegaan. Ik ging er naartoe met de verwachting: "ik zie wel of het me gaat lukken, maar dan heb ik het in ieder geval geprobeerd". Ik haalde de propadeuze bijna in 1 jaar, de drempel van de rekentoets moest ik overwinnen en dat lukte me aan het eind van het 2e jaar (ook gelijk mijn laatste kans). Ondertussen ben ik op kamers gegaan. De onderbouwstages gingen meestal prima, de bovenbouwstages waren moeilijker. Maar ook dat lukte me uiteindelijk wel. In het 4e jaar raakte ik wat achterop met mijn werk, maar uiteindelijk heb ik het keurig in 4 jaar gehaald.

En toen was ik juf!
In het begin deed ik vooral invalwerk. Ik werd om 7.30 gebeld en moest dan op komen draven. Ik heb veel geleerd, maar echt leuk vond ik dat niet, vooral het orde houden was lastig. Gelukkig kon ik vrij snel voor langere tijd aan de slag bij de kleuters, wat ik toch echt het allerleukste vind. Na een aantal jaren op verschillende scholen voor langere tijd te hebben ingevallen kreeg ik 9 jaar geleden eindelijk die felbegeerde vaste baan. Wat was ik blij! Eindelijk een beloning voor mijn harde werk.

Ik begon met 2 1/2 dag. Ik moest af en toe terugkomen voor een vergadering en voor de 10-minutengesprekken. Deze moesten natuurlijk ook worden voorbereid, maar verder was er niet veel extra werk. Wel vond ik het toen al lastig om mijn werk te plannen. Ik stelde lastige klussen uit, waardoor dit vaak op het laatste moment moest. Al vrij snel kon ik meer uren krijgen en na 2 jaar zelfs een volledige baan, mijn eigen groep. Mijn droom kwam uit! Dit was waar ik zo hard voor had gewerkt.

Mijn droom was bereikt, waarom dan toch die droom opgeven?
In al die jaren voor de klas werd er ook meer van mij verwacht. Waar de handelingsplannen er eerder nog maar sporadisch waren moesten er steeds vaker handelingsplannen komen voor kinderen die ergens moeite mee hadden. Die handelingsplannen werden groepsplannen. RT ging van buiten de klas naar in de klas. Toetsen moeten nu goed worden geanalyseerd en als een kind ergens zwak in is dan moet er RT voor komen, ook bij de kleuters. En daar gaat het bij mij mis. Er wordt meer van mij verwacht dan ik op dit moment kan. Want buiten het lesgeven moet je als leerkracht ook RT geven. Ondertussen zijn er ook kinderen aan het werk en die hebben ook nog hulp nodig. En ook de spelende kinderen hebben hun aandacht nodig. Ik heb dan het overzicht niet meer. Na schooltijd moet er worden opgeruimd, de lessen en taken moeten worden voorbereid, dan zijn er ook nog projecten waar van alles voor geregeld moet worden en er moet vergaderd worden (waar ook nog eens de nodige stukken voor doorgelezen moeten worden). Kortom het is veeleisend, voor mij te veeleisend. Ik vond het steeds zwaarder worden en kreeg er (jammer genoeg) steeds minder plezier in. En toen onze twee schatten van kinderen kwamen werd het voor mij nog lastiger. Ik kreeg er nog een verantwoordelijkheid bij. Ik ging weer parttime werken, maar moest wel vaak terugkomen voor vergaderingen en studiedagen. Dat voelde voor mij niet goed. Ook al wist ik dat de kinderen goed werden opgevangen door hun lieve opa en oma, ik voelde me schuldig. Steeds vaker.

Toen knapte ik vorig jaar april. Ik kon het niet meer. Ik had al een tijdje begeleiding gehad en dat heeft tijdelijk geholpen. Maar al snel viel ik weer terug in oude gewoonten, werk uitstellen, plannen niet uitvoeren. Na een tijdje lukte het niet meer. Thuis, burn out. Want tegenover mijn werk stond ook mijn gezin en het huishouden. Ik had geen energie meer om leuke dingen met de kinderen te doen en ook nog schoon te maken. Ik ging naar de huisarts en kreeg een verwijzing voor de psycholoog. Vol goede moed begon ik na de zomervakantie weer. Maar het lukte me gewoon niet meer. En er werd ADD vastgesteld. Voor mij het moment om te besluiten te stoppen. Me te richten op mijn gezin. Een goed besluit, maar wel een moeilijk besluit. Ik geef mijn droom op. Maar mijn andere droom, mijn 2 lieve kinderen zijn voor mij veel belangrijker. Voor mijn gevoel moest ik ons gezin op de 2e plek zetten en dat kan ik niet. Mijn gezin is belangrijker dan mijn werk. Ik heb het er nog wel moeilijk mee, maar ik weet dat het goed is!

Hoe nu verder?
Ik wil graag weer werken. Alleen dan een minder veeleisende baan. En ik ben nu bezig met een andere droom, namelijk schrijven. Ik haal inmiddels al 2 maanden voldoening uit mijn blog. Schrijven over dingen die mij bezig houden. Ik vind het leuk om te zien dat mijn verhalen gelezen worden, al zijn het maar een paar mensen. Maar ook het lezen van andere blogs vind ik leuk. Inspiratie opdoen, leren, en nieuwe contacten. Hoe klein mijn blog nu ook is, ik geniet ervan! De komende tijd ga ik gebruiken om rust te nemen, meer blogjes te schrijven en uiteindelijk op zoek naar ander werk. Ik heb er vertrouwen in dat er iets op mijn pad gaat komen dat goed voor mij is, dat bij mij past. Maar bovenal ga ik heel, heel erg genieten van mijn gezin. Mijn kinderen eindelijk de aandacht geven die ik ze wil geven, de aandacht die ze verdienen. Want zij zijn het allerbelangrijkste voor mij.

<a href="http://www.bloglovin.com/blog/13766695/?claim=mg4nfuubpnr">Follow my blog with Bloglovin</a>

woensdag 4 maart 2015

Update moestuintjes.

Vorige week heb ik de post moestuintjes van de albert heyn geschreven. Deze werd goed gelezen dus vandaar vandaag een update.


We zijn begonnen met broccoli, kropsla, lente ui, prei, bieslook, paprika, spinazie en aubergine. Deze zijn inmiddels aangevuld met dille, veldsla, andijvie en trostomaten.

Onze zoon vind het nog steeds leuk. Vol enthousiasme geeft hij ze water. De eerste groene steeltjes en blaadjes zijn al zichtbaar bij de broccoli, kropsla en spinazie. De eerste stickers zijn ook geplakt bij het voor het eerst water geven, de eerste blaadjes en bij hoger dan 2 cm. We hebben voor de laatste sticker ook echt de steeltjes gemeten. Vol enthousiasme kijken de kinderen elke keer weer of er iets verandert is. Kortom, tot nu toe is het een succes.




maandag 2 maart 2015

Mama laat je mijn speelgoed staan!

Vandaag wil ik iets met jullie delen waar ik enorm van kan genieten. Maar soms is het ook wel eens lastig.

Onze zoon speelt heel graag met auto 's en heeft dan ook een hele bak vol. Op zijn autokleed (die inmiddels af is van het vele spelen) speelt hij hele verhalen en situaties uit. Regelmatig staan er files of is er een groot ongeluk gebeurt waarbij de hulpdiensten met veel lawaai moeten uitrukken.
Het liefste laat hij dit dan ook staan zodat hij als hij uit school komt er weer mee kan spelen. Maarja soms is dat niet handig omdat er ook wel eens gedweild moet worden.
Wat ik dan doe is er een foto van maken, zodat ik weet hoe het stond (komt bij hem nogal precies). En als ik dan gedweild heb zet ik het weer keurig terug.

Dit doe ik niet altijd hoor, maar soms vind ik dit gewoon leuk.
Ik geniet er intens van dat hij zo mooi met die auto 's kan spelen en daar hele verhalen bij heeft. Niet voor niets was het eerste woordje dat hij zei: "auto"!

Hieronder een foto van de laatste keer dat ik het heb opgeruimd en weer teruggezet.