vrijdag 8 januari 2016

IJsvrij, leuk voor de kinderen, maar wat doet het met mij?



Wat liep deze week anders dan gepland. Zo dacht ik nog: "Lekker, morgen de kinderen weer naar school, kan ik het huis weer even goed door." Wordt de volgende morgen mijn hele planning in de war geschopt. Het ijzelde, de wegen waren spiegelglad. Om 07.15 een mailtje van school. Er was besloten dat de school dichtbleef, ivm de veiligheid van leerkrachten en kinderen. Ook manlief besloot om thuis te gaan werken.

Kortom, niet het huis door, alles wat gepland stond kon de ijskast in. Uitslapen (wat natuurlijk wel heerlijk was), rustig aan op gang komen en vervolgens naar buiten met de kinderen. Schaatsen op de weg, wandelen (of beter gezegd glibberen). Ach één dag later het huis door is ook geen drama.

Maar toch vind ik dat lastig. In mijn hoofd wordt het dan een chaos. Ik wil zoveel, maar kan op mijn manier niks meer. Ik wordt daar knorrig van. Ik wil wel iets doen, maar kom tot niks. En als ik dan ergens aan begin wordt ik "gestoord" door één van de kinderen. Even hiermee helpen, spullen pakken, ze maken ruzie. Het maakt bij mij de chaos nog groter. Uiteindelijk werd 1 dag, 3 dagen. Woensdag heb ik de kinderen als noodgreep voor de tv gezet om zelf te kunnen stofzuigen en dweilen. Pedagigisch gezien niet de beste manier, maar voor mij wel even een moment van "rust" om toch iets te doen.

Tuurlijk heb ik ook genoten van de kinderen. Wat vonden ze het leuk om te schaatsen op de weg. Wat vonden ze het leuk om door mij op de slee getrokken te worden. Tuurlijk word ik blij van die schaterlachjes van de kinderen. Maar toch overheerst bij mij een gevoel van onmacht. Maar ook een gevoel van spijt. Want wat had ik hier graag nog meer van willen genieten. Wat zou ik me graag minder druk maken over wat ik gepland had en genieten van de onverwachte gebeurtenissen zoals dit! Weer een leerschool voor de volgende keer, loslaten, go with the flow......

Maar nu, nu alles weer in het gewone is, het ijs weg is en we niet meer glibberend over de stoep hoeven te lopen. Nu komt bij mij de rust weer een beetje terug. Nu de kinderen weer naar school zijn is het stil in huis. Mis ik ze omdat ik graag nog wat leuks met ze had gedaan. Maar nu ga ik eerst het huis door, lekker schoonmaken en ze straks gezellig weer ophalen uit school en ze knuffelen en een spelletje doen!

6 opmerkingen:

  1. Je moet ook ruimte voelen om te genieten van je kinderen. En na twee weken kerstvakantie snap ik best dat je die eventjes wat minder had.

    Huisvlijt

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. In de kerstvakantie heb ik volop genoten! Maar daar had ik rekening mee gehouden, dit was onverwacht en dan gaat bij mij de knop minder snel om. Maar ondanks dat heb ik nu ook echt wel genoten van de kinderen.

      Verwijderen
  2. herkenbaar hoor, ik vond/ vind 't ook altijd lastig om om te moeten schakelen.
    Soms is dat heel makkelijk, soms krijg je het er benauwd van.
    Altijd vooruit blijven kijken, er komen rustigere dagen ;)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Inderdaad Tineke, gelukkig komen er weer rustigere dagen. Vandaag was het gelukkig weer een goede dag!

      Verwijderen
  3. Een plotselinge verandering van plannen heeft op iedereen wel een effect, denk ik. Niks mis met af en toe kinderen achter de tv zetten hoor. Je bent toch bij ze in de buurt en die schermpjes werken wel heel erg afleidend. Geniet van al het moois :)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik geniet ook zeker wel van al het moois Mariska, soms moet ik daar even aan herinnerd worden.

      Verwijderen